‘Keşke seni
doğurmasaydım ‘ diyen bir ses duyulur önce, sonra bağrışmalar,vurma sesleri… Acının
çığlıkları yayılır her yere…
İnsan ne yapar bu
sesleri duyarken? Uzaklaşıp yok mu sayar? Kapıya gidip yardım mı eder?
Yetkilileri mi arar? Vicdan kabul eder mi sessizliği?
Çocuğu
annesine,babasına,anne baba çocuğuna ,eş eşine yapar mı bunu?Öğretmen
öğrencisine,öğrenci öğretmenine? Komşu komşusuna? İNSAN İNSANA?
En çok seviyorum
diyenlerin can yakmasına nasıl katlanır insan? Her gördüğünde o sahne zihninden
silinmeyen…Dokunduğunda tüylerini diken diken eden…
İnsanın yaşı kaç
olursa olsun şiddetin derecesi ne olursa
olsun mıh gibi saplanır insanın derinliklerine… Duyduğu en ufak bir seste
,görüntüde ortaya çıkar…
Ölmek üzere olan
biri mezar taşına küçükken kendisine vuran birinin ismini vererek ‘Seni asla
affetmedim’ yazılmasını isteyecek kadar nasıl canı yanmıştır kim bilir…
Vurduktan sonra
nasıl seversiniz? Nasıl okşarsınız? Ruhuna nasıl dokunursunuz? İnsansanız…
