Sevenler,sevdiklerine demet demet çiçekler sundu..
Sevginin günü olur mu?..
Bence insan yaşamı sürecinde her gün.
Hatta her saniye sevmeli – sevilmeli.
Sevginin sınırı olmamalı.
Gözünün gördüğü, gönlünün algıladığı her şeyi sevmeli,
sevebilmeli insanoğlu.
İnsan olmanın kuralı sevmek üzerine inşa edilmemiş mi?.
Aynen öyle..
"Walentin" adlı Papaz`ın, Roma İmparatoru
"Claudius"la girdiği gizli savaş "Dünya Sevgililer Günü"nü
yaratmış.
Milat’tan 400 yıl önceki bu başlangıç, sevgilileri
asırlar boyu dillendirmiş.
Yani papazla, imparatorun izinde gidiyoruz ger yıl Dünya
sevgililer gününde.
Kapitalizmin nimetlerinde yararlanıyoruz, pardon
kapitalizme hediye yağmuru ile destek oluyoruz.
Her neyse..
Dünü geçtik..
Dünya sevgililer gününde demet demet çiçekler sunuldu.
Hediyeler alındı.
Kimi papatya topladı sevgilisine.
Kimi bilmem kaç kırat pırlanta taktı parmağına.
Birçoğu yapmacıktı sevgi hediyesinin.
Dün sabah havada uçuşan hediyelerin yerini kim bilir bu
sabah küskünlükler aldı.
Sizin anlayacağınız dostlar sevginin
günü,saati,saniyesi,dakikası olmamalı.
İnsan sevdiği her şeyi yaşamının gülük yirmi dört saatine
sığdırmalı.
Dünü geçtik.
Yarına Allah kerim.
Siz siz olun hep sevin.
Yüreğinizin sesini dinleyin.
Gözünüzle gördüğünüz her canlıyı sevin..
Sevmeden yaşamın keyfi olmuyor da.
Birde fani dünyadan göç eden sevdiklerinizi her an her
dakika sevin ve yaşatın.
Onlarında sevgiye ihtiyacı olduğunu unutmayın..
Haydi, kalın sağlıcakla.
Her şey yüreğinize göre olsun..
HOPDEDİK
SEVMEK.
Bir ömre bedeldir sevmek,
Yılda bir güne sığmaz.
İnsanoğluna da
Yılda bir kez
Sevmek – sevilmek
Yakışmaz..
